Het is alweer even geleden, en ik dacht: het wordt weer eens tijd om een stukje te schrijven.
De laatste wedstrijd was tegen DVSU, die kansloos verloren ging met 2-0. Of het kwam doordat Van Zanten er niet bij was, die die zaterdag nog moest werken...

Vorige week speelden we uit tegen Schalkwijk, die we ook niet gezien hebben. Wat ik hoorde bij NOS Langs de Lijn, was dat Aurora de betere partij was, maar in blessuretijd toch nog moest buigen voor de aanstaande kampioen in deze klasse.

Aankomende zaterdag zijn we er weer bij, omdat Richard en ik de wedstrijdbal sponsoren bij de wedstrijd tegen Oranje-Wit.
Maar in aanloop naar deze wedstrijd voelt het voetballen en het sponsoren van de wedstrijdbal eigenlijk minder belangrijk.

Richard belde me op om even een bakkie te doen, op een ongebruikelijk tijdstip. Hij kwam niet zomaar, maar speciaal om te vertellen dat bij een noodlottig ongeval Antonique Spithoven is overleden.

Dat was wel even schrikken en het haalde meteen oude herinneringen naar boven. Zoals je kunt zien op deze oude foto uit 1976, staan Richard en ik hier samen op met Antonique. We hebben samen gevoetbald.
Antonique was een technisch zeer begaafde voetballer, die de lijnen uitzette op het middenveld en altijd meer dan 100% inzet toonde.
"Mouwen opstropen en gaan!" zei hij altijd. Zoals je ziet op de foto, had hij zijn mouwen al opgestroopt vóór de wedstrijd.

Na zijn voetbalcarrière ging iedereen zijn eigen weg. Antonique woonde in Dronten en we zagen elkaar niet meer. Dat is zeker al weer zo'n 50 jaar geleden, maar de herinneringen blijven.

Ik weet zeker dat hij nog steeds een Aurora-hart had. Dat heeft eigenlijk iedereen die ooit bij Aurora heeft gespeeld.
Eens een Auroreaan, altijd een Auroreaan!

Daarom is het sponsoren van de bal nu even bijzaak voor aankomende zaterdag. Laten we zaterdag met z’n allen stilstaan bij Antonique en hem een mooi afscheid geven, vanuit alle Aurora-harten.

Bij deze wil ik ook de familie heel veel sterkte wensen met dit grote verlies.